CHRISTO zette kinderen, collega's en ouders aan tot....

 

Zonder woorden.....

... vele mooie herinneringen!

Laatste sessie...

               De onvergetelijke uitdrukkingen, reacties, woorden en gesprekken   

        vat ik samen in onderstaand citaat en beeld.

"Als er sprake is van een verbinding tussen mensen,

in wat voor vorm van samenwerking dan ook,

gebeuren er dingen die anders nooit zouden gebeuren."

Jim Coleman

22 April: Erfgoeddag

Op zoek in huis naar sporen , herinneringen, beelden uit mijn verleden…

Mijn overgrootvader maakte deze bureau eigenhandig. Ik werk er dagelijks aan.

 Mijn grootvader was graag creatief bezig.

 Liefst met materialen die anderen “waardeloos” vonden.

Ook in het schilderen kon hij zich goed uiten.

 De kachel van mijn grootouders. Ik voel de warmte nog…

Strijken vroeger en nu…

 De klerenhanger van mijn grootouders hangt nu buiten als bloemenrek ..

Een deel van mijn erfgoed, dat ik enorm koester!

Gehaast?

Nieuwe instappers, Christo, schoolfeest, Moederdag, tijdschrift, voorstellen portfolio… we proberen er kalm bij te blijven. Door af en toe onderstaand verhaal te lezen tracht ik mijn kalmte te bewaren… Hopelijk lukt het voor de haastigen onder jullie ook.

Op een ochtend werd de schildpad wakker en merkte tot zijn schrik dat hij haast had. ‘Hola,’ riep hij. Maar voordat hij iets kon doen was hij al op weg. Met grote snelheid schuifelde hij vooruit en tegen de middag was hij al een heel eind verder.

Hij jammerde en snikte en sprak zichzelf af en toe ernstig toe, maar het hielp niets. Hij had haast. Ten einde raad schreef hij een brief aan slak:

Geachte slak,

Tot mijn grote verdriet heb ik haast. Wat moet ik doen? vlug!

De schildpad.

Aan het begin van de avond dwarrelde een langzame, nette brief voor zijn neus neer:

Dierbare schildpad,

Wat een tragedie voor u. Haast is zo wreed. Strijd tegen hem en versla hem, vouw hem op tot hij een onbeduidend propje is. Stop hem vervolgens in de grond. Blijf vooral kalm. Als u en ik onze kalmte zouden verliezen, wat dan?

De slak.

De schildpad vouwde zijn haast zo kalm mogelijk op. Laat in de avond was hij daarmee klaar. Hij stopte het onbeduidende, maar nog wel rustloze propje in de grond. Inderdaad dacht hij, nu heb ik geen haast meer. Hij blijf die nacht staan waar hij stond. Hij deed zijn ogen dicht en hij zuchtte zelfs niet meer. Hè hè, was het enige dat hij nog dacht. De volgende dag schuifelde hij heel kalm en terug naar de eik waaronder hij woonde. Eindelijk, dacht hij, moet ik de slak bedanken. Maar niet te vlug. Pas over geruime tijd. En kalm en bedaard vergat hij dat hij ooit haast had gehad.

Uit: Brieven aan bijna niemand anders

Toon Tellegen

Terug aan de slag met...

Een klas aankleden met papier, waarin we muzische activiteiten beleven…

Het wordt nu werkelijkheid. Maandag gaan de deuren open.

Nieuwsgierig?

Ik hou jullie op de hoogte!

 

De kleuters probeer ik te prikkelen met zelfgemaakte beelden.

Beelden die ik creëerde met plastiek flessen en papier.

          
                                                                           

Hopelijk komen deze beelden tot leven….

En zetten ze de kleuters aan om zelf te creëren.

 

"Ieder kind is een kunstenaar.

de moeilijkheid is er een te blijven als je groot wordt."

Picasso  

                                                             

'Operettedagdroom'

In De Roma is gisteren 'Operettedagdroom' van Tutti Fratelli en de Filharmonie in première gegaan. Men gaat  op zoek naar de essentie van operette, in de hoop meer te weten te komen over het optimisme dat elke mens zijn lied doet zingen. Een indruk van een grondeloos geloof in een betere, mooiere wereld.

Tutti Fratelli biedt mensen een groep waarin geleefd wordt. Het inhoudelijke, intensief samenwerken maakt de groep tot een verzameling van individuen die elkaar constant ontdekken en herontdekken. De voorstellingen zijn  een reflectie van dit proces, een vertelling en een oproep aan de toeschouwer.

Reinhilde Decleir (1948), actrice en regisseur, is het kloppend hart van het sociaal artistieke theater Tutti Fratelli. Als regisseur brengt zij met groot succes mensen op scène die je er anders niet meteen zou zien: maatschappelijke kwetsbaren, senioren, armen, jongeren, autochtonen en allochtonen. Door mee te werken aan dit project groeien de deelnemers in sociale vaardigheden, weerbaarheid en mondigheid. Via de theaterkunst wordt hun zelfbeeld versterkt, hun denken verruimd en hun geloof in een betere toekomst vergroot.

Artistiek leidster Reinhilde Decleir van Tutti Fratelli is voor mij een zorgende vrouw met een open houding waar ik enorm veel bewondering en waardering voor heb! Een mzuocoach buiten de schoolpoorten…?

Tutti Fratelli is een kleine wereld.

Een kleine wereld binnen de dikke muren van haar theater.
Ik houd heel veel van de mensen die binnen die kleine wereld werken.
Daarbuiten is de grote wereld en soms slaagt onze kleine wereld erin
om even een afspiegeling te zijn
van die grote wereld,
zodat we die een beetje beter begrijpen.
Of misschien is het zo dat we de mensen die hier komen,
de kans geven om heel even, een paar seconden lang,
heel eventjes de harde buitenwereld te vergeten.
Ons theater is een kleine plaats
waar orde, regelmaat, zorg… en liefde heersen.

Uit Fanny en Alexandra, I. bergman

                                                                                 
  

MOEZA- vakantie...

Moeza

Hopelijk verkrijgbaar eind mei...

 

Via beeld en woord probeer ik tijdens de vakantie

vulling te geven aan mijn tijdschrift.

Aan allen die dit ook van plan zijn: veel plezier bij alles wat jullie creëren!

Maar vergeet de vakantie niet hé..

Te midden van de moeilijkheid ligt de mogelijkheid.

Surrealistische paas- afsluiter…

                                                           
                                                         ..met een schilderij van Miro

Joan Miro "Le Coq"

Op vrolijke yankee- muziek gaat de kamishibai open.

Wat zien we? Wat voelen we? Wat denken we?

Het wordt volgens 5 jarige kleuters een “gelespinkleinroodschatkiphaan”

De  “gelespinkleinroodschatkiphaan”

stapt zo.

De  “gelespinkleinroodschatkiphaan”

praat zo.

                                                                            

Een eigen creatie van de  “gelespinkleinroodschatkiphaan”

die tot stand kwam door het samen tekenen van Yunus, Fhebe en Torbe.

                                                       

Zalig, hoe kleuters

met heel veel betrokkenheid

open staan voor het beschouwen

en het creëren!

Jeugdboekenweek

"Ik weet dat ik ze nooit allemaal gelezen krijg.

Dat is niet erg.

Tot het laatste moment zal ik mezelf wijsmaken dat het er nog van komt."

Tom Naegels

Volgende week, tijdens de jeugdboekenweek zetten we een stap vooruit en een stap omhoog en een stap opzij: recht de wereld en de verhalen van de dieren in.

We gooien ons mensenpak af, trekken voor één keer een bontjas aan, gaan op vier poten zitten en worden dier met de dieren.

We kijken diep in de ogen van onze kat. We voeren gesprekken met de hond. We duiken de struiken in en zoeken de beestjes op. We leren dieren kennen in boeken, we ……, we ........

Daar kijk ik naar uit!

Met mijn rode paraplu

Weg van hier en weg van nu

Koude, warme, verre landen

Handvat stevig in mijn handen

Lachen gieren

Wilde dieren

Apen, olifanten, vissen

Slangen die gevaarlijk sissen

Krokodillen ! Hindernissen !

Lieve rode paraplu

Breng je me naar huis terug ? Nu ? !

(Stijn De Paepe)

         

 



Lentekriebels...

                        

De lente begon meteorologisch gezien op donderdag 01/03/21012

    

 

Naar een idee van Sara, Karolien en mij gaf iedereen tijdens de sessie van Marianne op zijn eigen manier de eerste lentekriebels weer op muziek.

Zo creëerden we na het beschouwen, met een assocoatie- bril op, ons eigen lentegevoel.

Dag, boom!

Dag, mus!

Dag, bloesemstruik!

Dag, bloempjes in het gras!

Dag, sproeifontein!

Dag, eerste vlieg!

Dag, visjes in de plas!

Ik voel me gek

zo huppelblij,

zo boterbloem,

zo rijstebrij!

Ik wilde dat dit duren kon,

die lucht, die kleur, die lentezon!

 Benieuwd hoe onze jonge kleuters dit gaan uiten...

                 

Muzische cellen …

Op de salontafel lag het boek waarin Bram, mijn oudste zoon, aan het lezen is.

“Het grootste spektakel ter wereld” van Richard Dawkins. (Evolutietheorie.)

Uit nieuwsgierigheid voor zijn interessewereld bladerende ik even door het boek…

Ik bleef stilstaan bij onderstaande foto.

Een afbeelding van één cel, het begin van alles.

Een innerlijke pracht van kleuren, vormgeving, ….

Het muzische zit blijkbaar in iedereen, tot in de kleinste cel!

Aan ons om dit zichtbaar te maken..

DIKKE TRUIEN DAG

  

Een berg oude sjaals…. ze gaven ons heel veel kansen tot exploreren en experimenteren! Naar aanleiding van de dikke- truien- dag recycleerden we oude sjaals. 

Met de punchtechniek kan men zonder garen allerhande vezels en stoffen verweven. 

Iedere kleuter maakte zijn eigen ontwerp met wol.

Mama Frieda verwerkte via de punchmachine onze ontwerpen tot knappe werkstukken.

 De eigen ontworpen sjaals gaven ons vandaag een héél warm gevoel!