Niet vergeten tijdens mijn tocht!

Sta vandaag even stil bij wat ik niet mag vergeten bij de voorbereiding van mijn tocht...

Wat me raakte: ik heb de voorbije weken tijdens de sessies van muzocoach zoveel ervaren, informatie gekregen, boeiende lessen gekregen maar waar ik het mist aan gedacht heb zijn de kinderen, de peuters en kleuters!
Ik wil ze zeker niet vergeten op mijn tocht, ze zijn mijn drijfveer, mijn doel.
Ik maak de tocht voor mezelf, het team maar in de eerste plaats voor de kinderen.
Ik weet zeker dat ze me opwachten in muzoland....en dan genieten, ontdekken, ervaren we samen de muzische wereld!
Elk op ons eigen manier.

                                                                      


Hieronder een gedicht wat weergeeft wat ik voel als ik met kinderen speel en dit gevoel wil ik meedragen de ganse tocht..

                                                                   

Mijn kind

Als ik je gekleurd speelgoed breng, mijn kind!
dan begrijp ik waarom er zulk kleurenspel is op wolken, op water,
en waarom bloemen veelvervig zijn
als ik gekleurd speelgoed geef aan jou, mijn kind.

Als ik zing om je te laten dansen,
dan weet ik waarlijk waarom er muziek is in de bladeren
en waarom de golven hun stemmenkoor zenden tot het hart der luisterende aarde
als ik zing om je te laten dansen.

Als ik zoetigheid breng in je gretige handjes,
dan weet ik waarom er honing is in de bloemenkelk
en waarom de vruchten heimelijk gevuld worden met zoet sap
als ik zoetigheid breng in je gretige handjes.

Als ik je gezichtje kus om je te doen lachen, mijn lieveling!
dan weet ik stellig wat de vreugde is,
die van de hemel stroomt in morgenlicht,
en wat het genot is dat de zomerkoelte aan mijn lichaam brengt
als ik je gezichtje kus om je te doen glimlachen.

Naar Rabindranath Tagore